Sanatçının Öyküsü

Gece vakti Kızılderili köyünün orta yerinde yanan büyük ateşin ve  savrulan kıvılcımların görüntüsü, etrafta koşuşturan çocukların, yarım ay şeklinde dizilerek oturan  büyükleriyle ender paylaştıkları  güzelliklerden birini oluşturuyordu.


Bir süre sonra birbirini kovalayan çocuklar, sanki aralarında zamana dair gizli bir anlaşma varmışçasına aniden koşmayı bırakıp, anne babalarının yanlarına giderler. Onların bu ani sessizliği, büyüklere de   konuşmalarına artık son vermeleri gerektiğinin bir habercisi gibidir.Zaten son  yüksek ses ya da son kahkaha, çoğu zaman en yakındaki bir çocuk tarafından gelen ikazla kesilirdi.Şimdi etrafta duyulan sadece ateşin çıtırtılarıdır.Bir de yıllar sonra küçükler büyüyüp bu anılarını dile getirirken, kendi kalplerinin çarpıntılarını duyduklarını da  söyleyeceklerdi.

O sessizlik anının uzaması,köylülerin gündelik  yaşam eylemleri ile birazdan görecekleri arasındaki farkı da belirginleştiriyor gibiydi.


Aniden karanlık ormanın içinden  yüzünde siyah çizgiler, işaretler, sırtında ok torbası ve yay bulunan genç bir erkek savaşçı ağır adımlarla alanın ortasına doğru yürümeye başlar.O an onu gören   herkeste bir kıpırdanma hissedilir.


Genç kızılderili Joe, karanlıktan çıkıp ateşe doğru  yürüdükçe yüzünde görünen siyah boyaların aslında kırmızı, sarı, mavi boyalar olduğu, çizgilerin de kuş, çiçek resimleri olduğu görülür.Joe, genç bir  kızılderili savaşçı gibi ağır ağır ve kasılarak yürürken, birden tepetaklak yüzü koyun yere uzanır.Herkes çığlığı basar; çünkü bu öyle her gün görmeye alışkın oldukları tarzda bir düşme değildir.Savaşçının okları, yayı, ayakkabısının teki etrafa dağılır.Gülme sesleri arasında Joe kalkar, üstünün başını silkeler.Telaşla, panikle  etrafına bakar, bir şey arar.Çocuklar çığlık çığlığa düşen oklarının, yayının yerini gösterir.O ise onlara aldırmaz, elini  cebine atar, arkası kuşlu aynasını bulup, çıkarınca  rahatlar.Aynada  saçını düzeltip yürümeye devam ederken çocukların bağrışları ile bu defa döner düşürdüğü okları ve  yayı alır.Okları toplarken yayı,yayı sırtına asarken okları defalarca düşürür.Nihayet başarıp okları sırtına astığı ok kutusuna koyarak yürür; ancak oklar dibi çıkmış kutunun içinden o her adım attıkça tek tek gene  dökülür.Ertrafta bağırışlar, kahkahalar..

Joe, totemin yanına gelir, incelemeye başlar.Totemin  en tepesindeki ciddi yüze garip garip bakar.Direğin  altını, sanki totemin ayakkabıları varmış gibi cebinden çıkardığı bezle siler, kafasını kaldırırken totemin çıkıntısına başını çarpar.Toteme kötü kötü bakarak arkasını dolaşır, karanlık tarafına bakar.Bir şey görememenin üzüntüsü ile ateşe yürür.Avucunda tuttuğu tozu ateşe attığı anda, ateş birden, daha önce hiç olmadığı kadar parlayarak totemin arkası da dahil tamamını aydınlanır.Herkes o'nu hayranlıkla izler.Daha doğrusu Joe öyle sanır; çünkü biraz dikkat etse kalabalığın hemen önünde oturan Büyük Reis'in bakışlarındaki ifadesizliği,toteme yönelik saygısızlıktan  dolayı yaşlıların ve savaşçıları dalgaya alan hareketleri yüzünden de hemen onların arkasında oturan genç savaşçı jeremino'nun kızgın bakışlarını fark edebilirdi. Joe totemin aydınlanan arkasına  bakar, oturanlara  döner: " bir şey yokmuş" der gibi elleriyle hareket yapar. Çocukların bağırışları ile paçasındaki ateşi söndürüp genç ve güzel bir kızın yanına doğru gider.Tam kızın yanına yaklaştığında ayağı  kayacak gibi kızın üzerine düşerken aniden  durur ve bir anda elinde beliren kırmızı çiçeği sunar.Genç kız gülümseyerek çiçeği alırken, Joe onun  yanında oturan ve kendisine kötü kötü bakan şişman yaşlı kadını fark eder.Ona da yeleğinin cebinden çıkardığı  kaktüsü uzatırken birden diğer elinde beliren rengarenk çiçek demetini  verir.

Seyirciler tüm bu komikliklerin çoşkusuyla bağrış çağrış içindeyken, birden Joe eli ile "susun" işareti yapar. Kulaklarına elini götürür, ormanı dinler.Bunu gören bütün çocuklar da aynı hareketi yapar. Joe başını yavaşça  kaldırır göğe bakar:yaz gecesi gökyüzünde binlerce yıldız parlıyor

Joe sadece çocuklar değil, herkes gökyüzüne bakıncaya kadar başını indirmez.Bir süre sonra  mırıldanır gibi şarkı söylemeye başlar.

--- Bakın bakın martılar uçar/ Bakın bakın yıldızlar koşar/ Bakın  ne güzel bir hayat...

Tam o anda joe'nun ayaklarının dibine büyük bir mızrak saplanır.Herkes  telaşlanarak mızrağın nereden geldiğine bulmaya çalışır.Kalabalığın içinden çıkan Jeremino, büyük Reis'in yanına kadar gelip durur,bağırarak konuşur:"Yeter! Bitsin bu soytarılık!"

Büyük Reis şakınlığını gizleyerek yumuşak ses tonu ile karşılık verir:"Jeronimo ne oldu? Nedir seni savaş meydanlarında bile görmediğim kadar hiddetlendiren şey? Biz seni düşman karşısındaki asaletinle tanırız.Fevri davranışlar içinde kendini kaybedecek birisi olmadın hiç. Yiğitliğin şefkattir daima..Şimdi neden bu kadar öfkelisin Jeronimo?"

Jeremino yanıt verir:"Görmüyor musun Reis, şu karşımızda duran..Şu...Şu...Sefil şey, bizim kabilenin bir savaşçısı olabilir mi? Kadınlar gibi durduk yere ağlayan, gülen, çocuklar gibi yılışan birisi, onurlu, adaletli, kudretli bir asker olabilir mi? Ruhumuzun derinlerinde sakladığımız kimseyle paylaşmadığımız bizi güçsüz gösteren şeyleri ulu orta saklamadan etrafa saçan bir adam..Ey  halkım görmüyor musunuz yavrularımızı nasıl da yanlış eğitiyor.Onları nasıl da kendine hayran bırakıp gelecekte iyi birer savaşçı olma, erkek olma haklarını elinden almaya çalışıyor.Yetişkin biri olduğundan beri çalışmadı, ava çıkmadı , düşmanlarımızla savaşmadı.Bütün gün çocuklarla oyun oynuyor...Ulu Manitu, düşünsenize, ya çocuklarınız bu adama benzemek isterlerse? Bedenleri bu yalan toprakları terk ettiğinde, düş değil yaşamları gerçek olduğunda, Manitu'nun vaad edilen yemyeşil topraklarına hangi yüzle girecekler?"

Çevrede oturanların sessizliği yavaş yavaş Jeronimoyu tasdikleyen baş hareketlerine ve mırıldanmalara dönüşür. Büyük Reis belli etmeden kalabalığın tepkilerini incelerken sesler gittikçe uğultuya dönüşür. Büyük Reis elini havaya kaldırdığı anda herkes susar.Reis  konuşmaları dinleyen  Joe'ya döner:"Joe...Sen de yarından itibaren diğerleri gibi ava çıkacaksın!"

Joe hemen itiraz etmek için davranır; ama Reis eli ile "sus" işareti yapar. Joe etrafa yardım ister gibi bakar, kalabalık başlarını öne eğerler.

Büyük Reis ayağa kalkıp çadırına giderken, herkes  peşinden  kalkar.Bir  küçük kız çocuğu annesinin elini tutarak çadırlarına giderken döner Joe'ya bakar. Joe, kızın baktığını görünce başını muzipçe kaşır ve birden başının arkasından yumurta çıkarır.Yumurta kırılır içinden kuş çıkar. Kız çocuğu gülümser.

Joe, ateşle totemin arasında ayakta yapayalnız  kalır.

Sabah gün ağarmadan Joe'nun çadırının kapısı açılır.İçeriye iki genç kızılderili girip Joe'yu dürterler. Joe kalkmakta zorlanınca da Joe'yu ayaklarından sürükleyerek çadırdan çıkarırlar.

Kalabalık savaşçı topluluk ormanlık alanları, dağları, tepeleri aşar.Belirli bölgelerde küçük gruplara ayrılırlar.Geyiklerin olduğu bir alanda joe, elinde yaya gerili okla hazır bekler. Jeremino,
Joe'ya başını sallayarak geyiği vurmasını ister.Joe tek gözünü kapatır ama oku bir türlü yaydan fırlatamaz. Jereminonun sinirli bakışlarını görünce bu defa iki gözünü kapatıp oku fırlatır.Ok geyiğin onlarca metre uzağından geçerken, çevredeki tüm hayvanlar kaçışır. Jeronimo, Joe'nun başına vurur.

Gökyüzünde uçan kuşları gören Joe, onları gülümseyerek seyreder.O esnada yanına gelen bir savaşçıyı görünce gülüşünü değiştirir, kuşlara kızgın bakar, uzaktan arkalarından öylesine bir ok atar.

Akşam karanlığında köye dönüş yolunda grup tekrar  bir araya gelir. Joe, sırtında büyük bir bizon yüklenmiş, iki büklüm düşe kalka yürür.

Köye vardıklarında Joe sırtındaki bizonu yere bırakırken yıkılır.Sonra kendisiyle dalga geçen çocukların  bağrışları gülüşleri arasında çadırına kadar yerde sürünerek gider, kapıdan içeri girer ve hemen oracıkta  yatağına girmeden uykuya dalar.

Gece büyük ateşin çevresinde  bütün köylü yemek sonrası toplanmış.Tek tük kendi aralarında konuşurlar. Büyük Reis yanındaki yaşlılarla sohbet ederken  arada susup etrafa bakar. Bir süre sonra herkes ateşi izlemeye başlar. Çocuklar büyüklerinin yanında arada sırada  ormanlık alana bakarlar. Kimseden tek ses çıkmaz.

Joe çadırında yatağına bile girmemiş, düştüğü yerde uyuyor.

Bu olay tam 8 şafakta aynı şekilde sürer.Artık Joe ilk zamanlardan farklı olarak, gene kendisi kalkamasa da, kaldırılmaya geldiklerinde hemen uyanmakta, çabucak hazırlanmaktadır.Ormanlık alanda yine  hiç bir hayvan vuramasa da en azından iz sürmekte  ve en önemlisi onları köye taşırken  zorlanmamaktadır

Ve her gece köylüler ateşin etrafında toplanmış otururken o çadırında yorgun bir şekilde uyur.

O sabah Joe dışarıdan gelen çocuk seslerine uyanır.Şaşırmış şekilde acaleyle  giyinip çadırından çıkınca  gözlerine inanamaz; güneş gökyüzünde çoktan yükselmiştir.Etrafta çamaşır yıkayan, yemek yapan kadınlar, koşuşturan çocuklar dışında kimseyi göremez.Telaşla koşarak köyün en büyük çadırına gider, kapısından nefes nefese girer. İçeride Büyük Reis yaşlılarla her günkü görüşmelerini yapmaktadır. Joe  çadıra aniden  girince konuşma kesilir. Herkes Joe'ya bakar. Joe telaşla nefes nefese konuşur:" Reis,beni unutmuşlar, beni kaldırmamışlar, ava geç kaldım Reis!"

Herkes Büyük Reise bakar. Büyük Reis gülümseyince herkes gülümser..



Büyük ateşin tam yanında aydınlığın içinde Joe, etrafına toplanmış  kendisine bakan kalabalığı süzer.Yaşlı bir kadın torununun saçını okşar, bir anne yeni doğmuş bebeğini emzirir, bir baba kucağında uyuya kalmış kızını öper, genç bir çift birbirlerine biraz daha sokulur, orta yaşlı bir kadın  kocasının omzuna  başını koyar.Jeronimo, Joe'ya bakar ve başını gökyüzündeki yıldızlara çevirir.

Joe  başını yavaşça gökyüzüne çevirir..

Joe'nun şarkısı dışında etrafta hiç bir ses duyulmaz:

Bakın bakın martılar uçar/ Bakın bakın yıldızlar koşar/ Bakın ne güzel bir hayat var dünyamızda..

Bu sabah uyandırmamışlar beni/ ava giden dostlar..Ne güzel..

Söz-Müzik Mazhar Alanson

Azcık Bozan:Mahur Özmen

Klip Fotoğrafları: Ali Murat Atay